kabus görmek

dengeyi sikip atıyor.

ne zaman öğleden sonra uyusam (sabah uyanıp öğlen tekrar uyumaktan bahsediyorum) kesinlikle görürüm. ve kabus gördüğümün farkında olurum. ta ilk başladığı andan son ana kadar.

benim için güzel bi şey. hayata renk katıyor.

yaratici bilincalti ve uretken hayalgucu kabus gorurken cok buyuk problem, kabus olayimda devamlilik ve degiskenlik sagliyor. on yasindakini de kirk yasindakini de korkutuyor meret. ben? bir kabus sonrasi sicrayarak uyandigimdan yaziyorum zaten. tekrar iyi geceler sozluk.

ulan ruyamda hem rihannayla bir evde birlikteyken nasil oluyor da colun ortasinda kursundan delik desik olmus sekilde buluyorum kendimi? ruhanna da gobegi acik tisortu ve kisacik sortuyla cokmus yanima basimi almis dizlerinin ustune agit yakiyor ahahahahah.

2 hafta önce aldığım telefonu saçma sapan bi şey yaparken ortadan ikiye kırıyordum. çok kötü arkadaşlar :(

yarın dokuzda vizesinden yirmi aldığım dersin finali var. malumunuz çalışmaya ekmek yok, kütüphanede sabahlıyordum. yaklaşık bi saat önce kütüphanede uyumayı denedim. uyandığımdaysa kütüphaneye 250 metre uzaklıklta bir yerde sevgilimi arıyordum. korkunçtu. hani gittiğini hatırlıyorum gitmemesi için yalvardığımı hatırlıyorum ve gittiğinde onu arıyorum. ağabeyler çok mu sevdik hiç mi sevilmedik.

bir süredir her gece kabusla uyanıyorum. gerçekte hayattaki kabuslarımı gece ağır çekimde tekrar yaşıyorum .yanında olmazsa olmaz bir baş ağrısı. bütün gün kafamın içinde ne dediğini bile anlayamadığım bir sürü ses. sebebini bilmediğim bir huzursuzluk. ölüm gibi bir şey oluyor ama kimse ölmüyor..

diger bir tabirle kıçı açıkta kalmak

hayatımın merkezi otoritesini avcunun içine kıskıvrak yakalayıp oturtmuş olgu. üç beş harflisiyle uğraşmıyorum ordan tamamım da bu kasırgalar fırtınalarla büyük sıkıntım var. miko benimle dalga mı geçiyosun acaba ?

2-3 saniye içerisinde sabahından başlayarak bütün gününü berbat edebilecek kapasiteye sahip rüya çeşidi

ben annemin intihar ettiğini görmüştüm küçükken. "kabus" denilince aklıma ilk bu gelir hep. zaten öteside yok bunun.

kabus gormekten zevk alan tek psikomanyak ben degilim dimi

uzun süredir ne rüya ne kabus görmüyorum

ayda bir kıyamet senaryoları görüyorum rüyamda. en unutamadığım da şudur: iki sene önceki psikiatristim zombie apocalypse mağduru olup hööğğ diyerek üstüme geliyordu, çıkmaz sokağa sıkışmışım 15 zombi var ama kafadan. hah diyorum ski tuttun depresyon. tam o sırada yan duvardan atlıyor biri, ninja kostümü var, benim psikiatristin kafasını enlemesine ikiye bölüyor, üstteki parça kayarak yere düşüyordu. anlattım adama, bi şey demedi.

her gece ya boynumda bıçak yada kafama dayalı bir silah şeklinde cereyan eden eylemdir. çoğunlukla gerçekteki korkularımla yüzleşmek zorunda bırakıldığım anlardır.

rüyamda tanımadığım birine aşık oluyorum, o da bana ayni duyguları besliyor. her şey gayet guzel gibi ama bi uyanıyorum kan ter içinde kalmışım, icimde tuhaf bi korku kalbim güm güm atıyor falan. rüyamda ne gördüğümü hatırlayana kadar kabus gördüğümü falan düşündüm. bünye alışkın değil tabi böyle duygulara :d

resmen elim ayağım titriyordu uyandığımda, hala da kötüyüm. bütün gün de böyle geçer muhtemelenn

rüyaların 7 saniye sürdüğü söyleniyor. içinde katiller, yazarlar, kitap karakterleri, bir sürü değişik insan ve sayamayacağım kadar çok detay olan bu kabuslar nasıl o kadar kısacık sürebiliyor ki ? 7 saniye mi benim başımı bir bıçak yarası gibi ağrıtan ve acıtan ?

tüm gününüzün içine edebilir

özellikle bi dönem her gece kabus görürseniz kabustan uyandıktan sonra tekrar uyumanız rahatlaşıyor, alışıyorsunuz. tekrar kabus görmemek için göz kendi kendine kapanırken uykuya direnmek yok falan, korkudan sağına soluna dönememe devri kapanmış... sıkıntı yok bu kısımda. ama allah beni kahretmesin, o tepkiden bir kurtulamadım. "anne, anne" diye bas bas bağırıyorum bildiğin.. valla benim için bağırmakta sıkıntı yok da olan çevremdekilere oluyor. sesime uyanırsa oda arkadaşım da korkar durduk yere diye uyanır uyanmaz o uyuyor mu diye bakıyorum.

heyecanlı olduğunu düşündüğüm olay. kabus görmek için rahatsız bir şekilde uyumaya çalıştığım da olmuştur. normal rüyalar hemen unutulurken kabuslar pek unutulmuyor. o nedenle de güzel bir şey bence. zihnin yaratıcılığını ortaya çıkardığını düşünüyorum. aptal pembe rüyalardan iyidir en azından.

dün bir kabus gördüm aman yarabbi. böyle formayı giymişim şapka atkı hazır tam evden çıkıcam maça gidiyorum dilimde beşiktaş bestesi. önüme bir kadın geçti siyahçana ateş istedi verdim. ben sana borçlandım dedi tak çıkardı sustalıyı kalbime sokup durdu uyurken sızladı kalbim amk o derece. kapşonu bir kaldırdı eski sevgilim "ulan piç bu içime kartopu attın diye" dedi. amk nasıl bir bilinç altım var asdasd. neyse ölsek sıkıntı değilde beşiktaşın maçına gidemiycem sıkıntı orda kabusa bak hahaha

feleğim şaştı ulan. daha demin bir kabus gördüm, yemin ederim kalkerken kalp atışlarımı boğazımda hissediyordum. nasıl bir korktuysam kalktığım ilk an ayetel kürsi okumaya başladım. gözümün önüne geldikçe sahneler midem kaynıyor o vahşetin karşısında. sinirim bozuldu vallahi, başımı okşayıp "geçti, her şey bitti yavrum." diyecek annem de yok. uykusunu bölmeye utanıyorum çünkü. büyüyeli yıllar oldu, ve ben hala geceleri kabus görüyorum. tek fark annem bilmiyor artık.

bilinçaltı kusması geneli, korkmayın. kendim bildiğim hâlde korkuyorum aslında ama olsun.

bu sabah yaşadığım olay. ben rüyalarımı hep anneme anlatırım. ama bu rüya annemle alakalı olduğundan ona anlatamıyorum sözlük. biriyle paylaşmazsam çatlıycam. akşam oldu ama hala üzerimden etkisini atamadım. böyle evin içindeyiz tüm aile bireyleri bi odada oturmuşuz. odanın içinde annemde var. ama aynı zamanda içeri odada da annem var. anladığınız üzere iki tane annem olmuş. yani biri annemin şekline girmiş. töbe bismillah. ama çok fena korkuyorum. böyle o kadar net bi şekilde felak, nas ve ayetel kürsi'yi okuyorum ki sanki gerçek. böyle hangisinin gerçek annem olduğunu anlamak için uğraşıyorum. en son içeri odadakine sesleniyorum. geliyor yavaştan.ben sureleri okumaya başladıkça o çirkin görüntü ortaya çıkıyor o sureleri okudukça uzaklaşıyor benden. özelliklede nas suresini okuyunca çığlık atarak uzaklaşıyor. anlatırken bile kendimden geçtim. bir de o rüyayla uyanmak vardı. uyandığımda hala o kadar net ve hızlı bir şekilde o sureleri okuyordum ki bi süre kendime gelemedim. gelince de koşup annemi çağırdım. kısaca kabus görmek berbat bişey..

fayda etmiyor ama bazen iki tane (bkz: insomin) içip iyice sersemletiyorum kendimi. bugün yorgunluktan geberik bir şekilde eve geldim ceketi ayakkabılığa,gömleği kıravatı koltuğun üstüne pantolonu kapının kulpuna bıraka bıraka attım kendimi koltuğa ve her zaman ki gibi uyuyamadım. kalktım uyku veren bir bitki çayı(karışım) var ondan içtim,üstüne de iki tane insomin yuttum,sonra tekrar attım kendimi koltuğa tv karşısında çok çok çok ama epey çok uzun zaman sonra sızmışım, öyle kabuslar gördüm,öyle sıkıntılı uyandım ki yarım saattir kendime gelmeye çalışıyorum resmen, uyanınca bildiğim bütün sureleri okuyup,bu gördüklerimin birer kabus olmasına şükrettim, onca zaman sonra bir parça uykunun bedeli bu olmasaydı keşke.

bana haz veriyor ya böyle korkunçlu korkunçlu adrenalinli değişik oluyor ama her zaman değil arada olcak bir de aksiyonlu olursa sevinirim (bkz: sosta olsun mu?) .

kabus gördüğüm zaman kafam güzel oluyor gece annemin yanına gidip gel odamda uyu demişim

kabus görmek değilde uyandığında kimsenin yanına gitmemek gidememek kötü. çocukluğumdan beri gurur yaparım hiç gitmemişimdir. bu yaştan sonrada gitmem zaten

şehir dışında okumaya başladığımdan beri her gece cebelleşiyorum bu kabuslarla sabahları yorgun uyanmaktan yıldım artık ne zaman çarpılıcam diye oturdum bekliyorum

eğer rüyaların gerçekleşiyorsa gece gördüğün bi kabus o rüyayı unutana kadar hayatını kabusa çevirebilir

dün gece gördüğüm dehşet kabustan sonra bu gece yatağa girmeye bile korkuyorum. kendi yatağimda olsam yine neyse ama misafir var diye beni evin en arka odasına attılar. acayip korkuyorum sanırım gözlerimi kapatmak için sabahın ilk ışıklarını bekliycem. :/

rüya bile goremiyorum bu zmanlar ya

yok mu bu lanet şeyin çözümü. zaten çok az uyuyorum, bulduğu her dakikada köşeye sıkıştırıyor. uyandığım zaman kalbim çok hızlı atıyor, kulaklarımda patlıyor sanki. amk kapanan kalp deliğini açtıracak şerefsiz, tıbben mümkün değil tabiki de kalp krizinden gebereceğim bir gece.

bu aralar yashiyorum ben de. gecen 3 gibi. bide 1 saat sonra daha. sol tarafina tukurup dua etme olayi vardi. ben saga tukurdum galiba tekrar tekrar goruyom

enerjimi sömüren yegane şeylerden biri. yorgun uyur yorgun uyanırsın. yorar, uyuduğuna pişman eder. dinlenmene izin vermez. uykuda dinlenebilen insanlara kabuslar çok ağır değil mi, nasıl dinleneceğiz.

babam aniden sert bir şekilde ismimle seslenince bile bu kadar gerilmiyorumdur. uyandığım da resmen kalkıp şükür namazı kılasım geliyor.

i̇kidir aynı şeyi görüyorum. yüzünü de hatırlıyorum o kişinin. kimsin sen ne istiyosun diyorum. sen biliyorsun benim kim olduğumu diyor. korkudan zor uyumuştum yine korkarak uyandım. üçüncü kez de aynı kişiyi görürsem polise gidip eşkal çizdiricem bu gidişle. allah'ın belası psikopat ya. kalbim güm güm atıyor.

(bkz: abv) bu insanı çıldırtır,bu var ya bu uyuduğuna pişman eder. 3 senedir cebelleştiğim en büyük şey. bir insan nasıl 1 saat içinde ya 1saat içinde acıdan inleyerek uyandıracak, kalbini kulaklarında gümbürdeyerek attıracak, acıtacak, ağlatacak kabuslar görebilir. aklım artık almıyor. bu kurgu bu korku ne ara kuruluyor la benim zihnimde. nasıl bu kadar derin hissedebiliyorum. allah’ım delireceğim artık,uyumayayım mı hiç ne yapayım. taktikler işe yaramıyor,uyumasam olmuyor. erken uyuyayım belki dengesizliktendir diye deniyorum olmuyor gece 3 4’te gene kabuslardan uyanıyorum,aha bugün 1 saat sürdü. gittikçe azalıyor mu noluyor. ya öleceğim ya öldürecek ikisinde de katil ben olacağım. (bkz: vurun beni)

iyice artmaya başladı gece boyunca 2 3 kere bölüyor uykumu etkisinden kurtulamıyorum gün içinde çok karmaşık ve anlamsız kabuslar kafayı yedirtecek en sonunda.

of geçen gece rüyamda sözlükten perma yiyordum, valla ne üzülmüştüm ya. "öyle bir şey yok" yazısını görünce şok olduydum rüyamda. neyse bu da böyle anımdır, niye böyle bir korku oluşmuş içimde bilemiyoruumm

hayatta yaşanılan olaylarla yada kafada kurulan birçok düşünceden sonra bilinçaltının sinir stres yapısına dayanamayıp insana isyan etmesidir. çocukluğumdan beri kabus görmüyorum. en son gördüğüm kabusta, evimizin içinde bir minibüs gibi diğer taraftan çıkıyordu ve evin yarısı yıkılıyordu. bir filmde gördüm büyük ihtimalle ve empati kurarak kendimi strese soktum ki gece kabusum oldu.

evet. tüm enerjimi yiyip bitiren, beni solgun bir sabaha başlatan kabuslara teşekkürlerimi sunarım. harbi bitik başladım, bazılarınıza komik gelebilir ama kabusum da hala deli gibi sevdiğim eski sevgilimi yeni sevgilisiyle el ele tutuşurken görmek. bir de benim orada olduğumu biliyordu. ne biliyim harbiden deliyim ve şuan çok tatsızım.

öncelikle ne gördüğümü söylemeyeceğim. birkaç saattir aralıklarla kabuslar görüyorum ve defalarca uyandığımı gördüm, meğer az önceki uyanışım gerçek bir uyanışmış. her seferinde aşırı yorgun hissediyordum, asla uyanma konusunda zorlanan biri olmadım kendime şaşırdım. rüyada rüya görmüştüm fakat bu sefer üçüncü katmandaydım. bir seferinde, evin içinde sesler duyuyorum, bağırıyorum sesim çıkmıyor. defalarca uyandığımı sandım buna. i̇nançlı bir insan değilim. i̇şin ilginç yanı bugün türbeye ve mezarlığa gittim. bilemiyorum altan, aydınlat artık havayı altan ben daraldım. şimdi nah geri uyurum.

i̇nsanın tüm dengesini alt üst eden olay. dün gece ve az önceyle beraber toplam üç tane görerek kendi rekorumu kırdım. teşekkürler bilinçaltım sayende hem uyuyamayacağım hem de tüm günüm kötü geçecek.

ya yeter, yeter, yeter. bıktım ya.

anasının amı lan bu neydi.

yağmurlu bir gündü evde benim dışımda bir adam ve bir kadın da vardı. kadın daha sonra kayboldu. camlara yaklaşamiyordum çünkü beni öldürmek isteyen adam oradaydı. evden kaçamıyordum, korkusunu iliklerime kadar hissettim. evdeki adam koruyordu beni o kötü camdaki adama karşı. ama evdeki adamdan da korkuyordum. bağırışlarim kaçamayisim aglayisim fayda etmedi. böyle başladı daha sonra anlayamadığım bir şekilde degisti bir anda her şey. bir tane olan kötü adamdan çok fazla oldu. bebeğım bebeğimi öldürmek istiyorlardı kaçtım ama kaçamadim çok fazlaydılar. bir eve sığındım icerde bisürü kadın vardı, hepsi korkuyordu hepsi kaçıyordu bazısı teslim olmuştu kaderine öyle diyorlardı. küçücüktu bebeğım minnacıkti daha konuşamiyordu bile çok da akıllıydi gizlenirken göğsüme yatırırdim hiç ağlamazdi. adamlardan o eski eve girince kurtulduğumu zannetmistim o evde bir tane daha benim bebeğim gibi küçük bir bebek daha vardı adamlar geldi bir anda ellerinde silahlar ve hepsi kötü kalpli onlarca adam. hemen bebekleri saklamaya çalıştık olmadı olmadı koruyamadık. birkaç kadını vurdular her yer kandı kırmızıydi her yer. bebeğimi aldılar yalvardim almasınlar diye çok ağladım aldılar vurdular bebeğimi bebeğım öldü. diğer bebek diğer bebeğı göremediler ama annesini öldürmüşlerdi gittiler bebeğimi öldürüp bedenini de bırakmadılar götürdüler. diğer bebeği kaçırmam lazımdı aldım bebeği gideceğim. orda bir adama nasıl kaçabilecegimi sordum, hemen o kötü adamları aramaya çalıştı çok yalvardım yapmasın diye çok.. ikna oldu zannettim tamam dedi gel seni trenle yollayalım başka bir yere ama onun yolu çok kötü dayanamaz ölürsünüz dedi böyle de ölecekti bebek gittik bir yerden geçtik dar rutubetli karanlık korkunç bir yer hapishane gibiydi içerisi kaçmak için çırpınan insanlarla doluydu bebek kucağımda ve ben ona zarar gelmesinden korkarak ilerliyordum. o bina gibi garip olan yerin en üst katına çıktık içerisi havasız ve korkunçtu. küçük cam vardı, benim korktugum adamin durdugu camdi beni öldürmek isteyen adamın durduğu cam. ama adam yoktu, bebek nefes alabilsin diye uzattım hafif ama ne fayda olmuyordu nefes alamıyorduk geri çıkamıyorduk ellerimde öldü kaçıramadım. bebeğım de öldü bebeğimden bu bebekten ne istediler.. kendimi bu kabustan uyandırmak için çok çaba sarf ettim bi kaç saat önce uyandırdım bu saate kadar da bebekler için gördüklerim için bebeğım diye diye ağladım. bi kabusun etkisi hiç böyle olmamıştı. bebeğım o kadar güzeldi ki diğer bebekte öyle. dayanamıyorum gerçek gibiydi aklımdan bebeğimin ölümü çıkmıyor. bebeğım ve diğer bebek beni affedin koruyamadım sizi. o adamlar çok kötüydüler. kalbim sıkışıyor.

benim için kabus uyuyunca değil uyanınca başlıyor.